مهــ ــتاب

 

کلا قرارداد بین آدمها مهمه و ما داریم تقریبا خوب پیش میریم چون طبق قرارداد جلو رفتیم.

اولش جاذبه زیادی داشتیم برای هم

کشیده شدیم سمت هم و از اونجا به بعدش همه چیز تصمیم بود !

خوبه که هست .

بلده نگهم داره و بلدم دلیل موندن بهش بدم .

کنار هم که خوشیم و آرامش داریم

خب گور بابای عمق و بقیه ی چیزا دیگه !

هوم؟

می شنوی سایه؟

گوش میدی بهم؟

حس نوشتن با کیبورد لپ تاپ رو یادم رفته بود :)) دارم تمام سعیم رو می کنم که به خودم حق بدم و خودم رو ملامت نکنم.دارم سعی می کنم با خودم اونجوری که حق آدمیه که به تازگی شکستی رو اعلام کرده رفتار کنم. خب درسته که یه ذره سخته اما موضوع مهم اینه که بذارم بگذره این حال مسخره.حال مسخره ای که گاها به خاطر اتفاقات مثبت داره پیش میاد. مثلا از نظم بیش از حد این روزهام به شدت کلافه م . آقای دکتر معتقده که من از -احساسات- فراریم.و یه چیز ممنوعه می دونمشون (احساسات

رشد ناگهانی ویتامین دی و رسیدنش از ۱ به ۳۷ رو‌ میگم شکر اما دل نگران تنم نباشم با اینهمه گلبول سفید اضافی تو خونم؟ این لشکرکشی واسه چه میه که من نمی شناسم؟ نکنه به خودی‌ میخواد/داره میزنه؟ گلبول قرمز کم و آهن زیاد رو چه جوری توجیه کنم؟

آسانسور مریم تموم شدن تولد تنگی نفس بالاخره تو ماشین گفتنش سه دقیقه بعد تمام وسایلم و وسایلش با یه پاکت که روش نوشته شده از‌طرف و جلوش خالی جلو چشمم من؟ عصبانیت در حد انفجار من؟ بروز حداقلی عصبانیت من؟ دستی که به جایی بند نیست من؟ تنهایی من؟ بی پشتوانه وسط غربی ۱۷ نگاه به خیابان من؟ یاد ایام من؟ صدای گیتار حوله بنفش حالا بعد از ۱۰ ساعت بغض صدای داریوش چکه کن ای ابرک من مثل ستاره بر زمین طلوع‌ میلاد مرا در شب بی سحر ببین حق همان بود که گفتم من ؛ دستی که به

۱۵ سالگی تراپیست : احساس می‌کنی شکست خوردی؟ من : نه ، باختم تراپیست : عاشقی مسابقه نیست ، تو باید خوشحال باشی از احساساتی که تجربه کردی. خیلی ها هفتاد سالشون میشه و هنوز این احساسات رو به عمق تو تجربه نکردن و حسرت به دل می‌مونن که دلشون برای کسی تنگ شه ، که کسی رو از عمق وجود بخوان و خواسته هم بشن . من : ولی اون برد ! ۲۲ سالگی تو کانالش نوشته بود " رامسر همه چی رو ازت می‌گیره " ۲۴ سالگی مامان : دختر کوچیکه م از بچگی عاشق دریا بود ، ساعتها موجا رو نگاه